Sectarian Narratives and Strategic Shifts: A Study on Iran-Israel Relations after the 2006 Lebanon-Israel War
DOI:
https://doi.org/10.38154/CJAS.2024.64Keywords:
Iran, Israel, Sectarian Disunity, Hezbollah, Proxy WarAbstract
2006 Lübnan-İsrail Savaşı'ndan, 2015 Nükleer Anlaşması'na kadar yaşanan gelişmeler; Ortadoğu’daki bölgesel güç dengesinin şekillenmesinde önemli bir rol oynamıştır. Özellikle mezhepsel ayrılıklar, bu zaman dilimindeki siyasi gelişmeleri yakından etkilemiştir. Dolayısıyla yapılan çalışma; mezhepsel ayrılıkların jeopolitik olaylar üzerinde nasıl etkiler yarattığını ortaya koyan, aynı zamanda 2006 Lübnan-İsrail Savaşı’ndan 2015 Nükleer Anlaşması’na kadar olan süreçte Hizbullah’ın bölge dinamiklerinin şekillenmesinde önemli bir aktör olduğunu iddia eden, mezhepçi bir bakış açısını ele almaktadır. Farklı mezheplerin ve ittifaklarının rolüne ışık tutan çalışma, 2006-2015 yılları arasındaki siyasi manzaranın derin bir analizini yaparak, yaşanan olayların hangi bölgesel aktörün lehine olup olmadığını sunmayı amaçlamaktadır.
References
A.A. (2018). Dünden Bugüne İran Nükleer Anlaşması. 16 Şubat 2023 tarihinde
https://www.aa.com.tr/tr/dunya/dunden-bugune-iran-nukleer-anlasmasi/1139503 adresinden erişilmiştir.
AA. (2019). İşgal Altındaki Golan Tepeleri İsrail İçin Neden Önemli ?. 13 Kasım 2022
tarihinde https://www.aa.com.tr/tr/dunya/isgal-altindaki-golan-tepeleri-israil-icin-neden-onemli/1425457
AFAD. (2014). Suriye'den Türkiye'ye Nüfus Hareketleri Kardeş Topraklarındaki Misafirlik. Ankara. https://www.afad.gov.tr/suriyeraporlari
Abdulaziz, S. (2020). 6th Plenary Meeting. United Nations General Assembly.
Acar, H. (2013). Suriye Halkının Beşar Esad’a Direnme Hakkı: Üç Sözleşmeci Bakış. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 10 (37) , s.s. 117-144.
Akbaş, Z. (2012). Ortadoğu'da Değişim Süreci ve Türk Dış Politikası. Akademik Yaklaşımlar Dergisi, s.s. 51-73.
Akdoğan, İ. (2021). İran’a Yönelik Suudi Arabistan-İsrail Stratejik Anlatı İttifakı. İran Çalışmaları Dergisi, 5(2), s.s.479-503.
Akdoğan, İ. , Uğuş, M. & Yılmaz, M. M. (2021). Gerçekliğin Yeniden İnşası: Arap-İsrail Normalleşmesinin Orta Doğu Basınında Çerçevelenmesi. Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi, 8 (1), s.s.75-118.
Akgül, F. (2022). Lübnan Tezkereleri Üzerinden Türkiye’nin Barışı Destekleme Harekâtlarına Katılım Motivasyonlarına Yönelik Bir İnceleme. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 18, s.s. 411-448.
Akkan, İ. & Aksu, F. (2023). Suriye Krizinde Mezhepçiliğin Araçsallaştırılması. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, 11 (1), s.s.154-179.
Akkoyunlu, N. (2007). Değişen Dünya Düzeninde İran Jeopolitiği. Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi, 38, s.s. 63-76.
Aksoy, O. (2021). Suriye İç Savaşı’nda Çatışma Yönetimi Perspektifinden Üçüncü Taraf Müdahaleleri. Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (2), s.s. 101-128.
Akdoğan, İ. (2021). İran’a Yönelik Suudi Arabistan-İsrail Stratejik Anlatı İttifakı. İran Çalışmaları Dergisi, 5(2), s.s.479-503.
Alagha, J.E. (2007). Hizbullah: Silahlı Mücadeleden İktidar Partisine. (Çev. Göksel, K.)Doğan Kitap, İstanbul.
Altunışık, M.B. (2007). Lübnan Krizi: Nedenleri ve Sonuçları. TESEV Yayınları, Dış Politika Analiz Serisi, 5.
Aljazeera. (2014). Syria’s Civil War Explained from the Beginning. 29 Ocak 2023 tarihinde https://www.aljazeera.com/news/2018/4/14/syrias-war-explained-from-the-beginning adresinden erişilmiştir.
Atacan, F.(2014). Mısır'da 25 Ocak Devrimi'nin Arka Planı: Ekmek, Hürriyet, Adalet. Ortadoğu Konuşmaları, Küre Yayınları, İstanbul.
Arıkan, A. (2017). Suriye İç Savaşı ve Türkiye'ye Etkileri. Stratejik Ortak Medya ve İnternet Hizmetleri A.Ş.
Arıkan, S.P. (2012). İran ile P5+1 Ülkeleri Arasında Yeniden Başlayan Nükleer Müzakereler. ORSAM.
Atmaca, G.H. (2012). İç Savaş Sonrası Lübnan’ın Orta Doğu’daki Konumu. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Atrissi, T. (2007). Political Islam in Lebanon. (Ed. M. Emerson & R. Young). Political Islam and European Foreign Policy: Perspectives from Muslim Democrats of the Mediterranean Brussels. Centre for European Policy Studies, s.s. 86-98.
Avcı, S. (2021). İran'ın Stratejik Kültüründe Vekâlet ve Hibrit Savaşlar. Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi, 5 (2), s.s. 634-667. Akdoğan, İ. (2012). Arap Baharı’nın İran-Suudi Arabistan İlişkileri Üzerindeki Etkisi. Ortadoğu Yıllığı, s.s. 466-482.
Ayhan, V. (2009). Lübnan Seçimleri: Kazananlar, Kaybedenler ve Türkiye. ORSAM, Analiz 4.
Ayhan, S. (2023). Lübnan Hizbullahı’nın Sünni Arap Dünyasındaki. Akademik İzdüşüm Dergisi (AİD), 8(1), s.s.48-74.
Azoulay, M. (2013). The Devil We Know Revisited: Israeli Thinking on the Future of the Assad Regime. The Institute for National Security Studies (INSS) Insights, (427). 14
Mart 2023 tarihinde https://css.ethz.ch/en/services/digital-library/series.html/136092 adresinden erişilmiştir.
Bağlıoğlu, A. (2008). Lübnan'ın Tarihsel Dokusu ve Yönetim Anlayışındaki Mezhebi Etkiler. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13(1), s.s.13-36.
Bayraktar, B. (2019). Suriye İç Savaşı Açısından Zeytin Dalı (Afrin Harekâtı). Bilge Strateji,11(20), s.s. 51-66.
Bekaroğlu, E. & Kurt, V. (2015). Mısır'da Otoriter Rejimin Sürekliliği ve Ordu: "Arap Baharı" ve Sonrası Sürecin Analizi. Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi, 2 (2) , s.s. 1-36.
Bilgetürk, İ. (2018). İran'ın Suriye Politikası Bağlamında Şiilik ve Şii Milisler. Bölgesel Araştırmalar Dergisi, 2 (2), s.s. 398-438.
Bilgenoğlu,A. & Ağır, B.S. (2021). İran’ın Nükleerleşmesi: Sebepler, Aktörler ve Olasılıklar. Güvenlik Çalışmaları Dergisi, 23(2), s.s. 243-266.
Bingöl, O. (2013). Arap Baharı ve Orta Doğu: Çok Eksenli Güç Mücadelesinde Denge Arayışları. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 13 (2), s.s. 25-49.
Bozkurt, A. (2014). Hizbullah'ın Lübnan'da Kuruluşu ve Popülaritesinin Sebepleri. Tarih Okulu Dergisi TOD, (17), s.s.599-627.
Bozkurt, K. (2018). Suriye İç Savaşı: Savaşın Yarattığı Mültecilik Akınının Türkiye ve Avrupa Birliği’ne Yansımaları. Türkiye Siyaset Bilimi Dergisi, 1 (1) , s.s. 57-70.
Bulut, M. & Bulut, S. (2021). 2006 Temmuz Savaşı, 2011 Suriye Krizi Ve 2019 Protestoları
Perspektifinden Hizbullah’ın Lübnan’daki Rolü. Güvenlik Bilimleri Dergisi, 10 (1) ,s.s.101-120.
Buzkıran, D. & Kutbay, H. (2013). Arap Baharı'nın Türkiye'ye Olan Ekonomik ve Sosyal Etkileri. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5(1), s.s.147-162.
Byman, D. (2011). Israel’s pessimistic view of the Arab Spring. Washington Quarterly. 34(3), s.s.123–136.
Can, Y. (2020). Arap Baharı Sonrası Yemen: Ülkedeki Temel Aktörler Ve Koalisyon Operasyonlarının Meşruluğu. Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (20) , s.s. 27-57.
Cicioğlu, F. (2007). Lübnan 2006. (Ed. İnat, K. & Ataman, M.). Ortadoğu Yıllığı, s.s.151–183.
Coşgun, M. & Zarplı, Ç. (2015). Ortadoğu’da Uluslaşma Sorunu Üzerine Bir Deneme: Modernlik. Hak İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 4 (8) , s.s. 20-32.
Cuzdan, V. & Koca, N. (2021). Lübnan’da Ortak Kimliğin Oluşumunda Sedir Devrimi’nin Rolü . Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 0 (13) , s.s. 415-449.
Çağlar, M. T. & Aksu, F. (2019). Suriye Krizinde Aktörler, Uyuşmayan Talepler Ve Çatışan Çözümler. International Journal of Social Inquiry, 12 (2) , s.s. 507-544.
Çetintaş, V. & Sönmez, M. E. (2023). Golan Tepelerinin Coğrafi Ve Stratejik Potansiyeli Ve Önemi. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 10 (22) , s.s. 87-102.
Çınar, M. (2022). Coğrafi Ve Jeopolitik Açıdan Golan Tepeleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 32 (1) , s.s. 19-36.
Çırakoğlu, A. (2017). İran’ın Gözüyle Arap Baharı. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), s.s. 99-110.
Dalgıç, L. (2014). Hizbullah-İran İlişkileri. Ortadoğu Analizi İki Kutuplu Sistem Sonrası Ortadoğu ve Arap Baharı. Beta Yayınları, İstanbul.
Danış, F. (2016). 2006 Savaşı'ndan Günümüze Lübnan'daki Siyasi Tablo. İNSAMER, 19.
Dede, A. (2011). The Arab Uprisings: Debating The Turkish Model. Insgiht Turkey, 13(2),s.s. 23-32.
Demir, Y. (2018). Nükleer Kriz Sonucu Bölgenin Jandarması Kim Olacak?. Anka Enstitüsü.
Demirtaş, E. (2014). Ortadoğu'da Devlet ve İktidar Otoriter Rejimler Üzerine Bir İnceleme. Metis Yayınları, İstanbul.
Dersan Orhan, D. (2016). Syrian Crisis as a Proxy War: A New Cold War Started?.Akademik Ortadoğu, 10(2), s.s. 91-104.
Dilek, M.S. (2017). Rusya Federasyonu- Suriye İlişkilerinin Temelleri. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimleri Fakültesi Dergisi, 16(2), s.s. 58-82.
Duman, T. İ. (2018). Dış Aktörlerin Rekabetinin Gölgesinde Lübnan: Saad Hariri’nin İstifa Süreci. Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi, 5(1) , s.s. 139-160.
Duman, Ö. (2022). Uluslararası Hukuk Açısından Libya'daki İstikrar Arayışları ve Demokrasi Deneyimi. Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, 12 (2) , s.s. 21-43 .
Durmaz, F. & Gül, M. (2022). Soğuk Savaş Sonrası Dönemde Türkiye’nin Ortadoğu Politikası (1991-2011): Güvenlik Merkezli Yaklaşımdan İşbirliğine. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , (43) , s.s. 395-428.
Efegil, E. (2013). Suudi Arabistan’ın Dış Politikasını Şekillendiren Faktörler. Ortadoğu Analiz, 5(53), s.s. 104-13.
Erdurmaz, A. S. (2013). Tunus, Mısır Ve Libya’daki İç Ve Dış Dinamiklerin Arap Baharı’nın Gerçekleşmesinde Etkileri. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (3), s.s. 39-63.
Fisk, R. (2016). A View of the Syrian War From the Golan Heights, Indepent.
Gire, A. (2016). Egemensiz Bir Devlete İsyan: İsrail- Filistin. Yıldız Teknik Üniversitesi, s.s.52-63.
Giritli, İ. (1995). Dünya Medyasında Olaylar Ve Sorunlar. Marmara İletişim Dergisi, (9),s.s.81-87.
Gök, A. (2021). Vekâlet Savaşlarında İstihbarat Örgütlerinin Rolü: Kudüs Gücü Örneği.Ekonomi Politika ve Finans Araştırmaları Dergisi, 6 (3) , s.s.728-747 .
Göksun, Y. (2016). Suriye Krizi Bağlamında Hizbullah’ın Medya Stratejisi. SETA Analiz,163.
Göngen, M. A. (2014). Arap Baharı Karşısında ABD'nin Tutumu. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 0 (33) , s.s. 1-18.
Gül, M. & Karapınar, E. (2019). Nükleer Kriz ve Nükleer Müzakereler. Jass Studies- The Journal of Academic Social Science Studies. Sayı:76, s.s.75-92.
Hacıoğlu, N. (2019). İran’ın Nükleer Enerji Programı’nın Sınırlandırılmasına İlişkin Kapsamlı Ortak Eylem Planı (2015) ve İran-Rusya İlişkileri. Novus Orbis: Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Dergisi, 1 (2) , s.s. 126-145.
Harunoğulları, M. (2021). ABD ve Rusya’nın Suriye İç Savaşına Müdahalelerinin Jeopolitik Yaklaşımları. Ortadoğu ve Göç, 11 (1) , s.s. 43-84.
Kadıoğlu, İ. A. (2020). Suriye İç Savaşı ve Türkiye: Çatışma, Güvenlik ve Sığınma. OPUS International Journal of Society Researches, 16 (29) , s.s. 2179-2213.
Kahraman, E. (2012). Soğuk Savaş Sonrası Dönemde Rusya Federasyonu-İran İlişkileri. Akdeniz Üniveritesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (24), s.s. 1-43.
Karakaya, İ. & Çelik, M. T. (2021). Ortadoğu’da Arap Baharı Süreci ve Libya İç Savaşı. Akademik İzdüşüm Dergisi, 6 (1) , 175-192.
Karkın, V. & Yazıcı, Ö. (2015). Arap Baharı’nın Suriye’ye Yansıması ve Türkiye’ye Sığınan Mülteciler (Gaziantep Örneği). 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 4 (12) , s.s. 201-213.
Kerman, İ. & Efegil, E. (2017). Terör Örgütü PKK/PYD’nin Suriye’de İzlediği İç Savaş Stratejisinin Değerlendirilmesi. Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi, "Hibrit Savaşlar" Özel Sayısı, s.s. 162-198.
Ketenci, A. (2018). Rusya- İran Enerji İşbirliği “Kapsamlı Ortak Eylem Planı” Sonrası Değişen Dengeler. Bilge Strateji, 10 (18) , s.s. 75-92.
Kılıç, H. (2020). İran-Suudi Arabistan İlişkileri Ve Arap Baharı. Ahi Evran Akademi, 1 (2),
s.s.122-129.
Kırık, A. M. (2012). Arap Baharı Bağlamında Sosyal Medya-Birey Etkileşimi ve Toplumsal Dönüşüm. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 1(3), s.s.87-98.
Kibaroğlu. M. (2013). İran’ın Nükleer Programı ve Türkiye. Bilge Strateji. 5(9), s.s.1-8.
Kocatepe, D. (2017). Suudi Arabistan-İran Rekabeti: Mezhep Görünümlü Çıkar Çatışması. Bölgesel Araştırmalar Dergisi, İran Özel Sayısı, s.s. 67-101.
Koç, E. (2020). İran-Lübnan İlişkilerinin Kimliksel Bağlamda Analizi. (Ed. Çapar, G.). Siyasal Kitabevi, Ankara.
Koçak, K. A. (2012). Yasemin Devrimi’nden “Arap Baharı”na Tunus. Yasama Dergisi, (22),s.s. 22-61.
Koraltan, F. H. (2016). Bir devrim süreci: Arap Baharı. Yeni Ortadoğu: Toplum, Siyaset ve Ekonomi Konferansı, Işık Üniversitesi Yayınları, İstanbul, s.s. 30-36.
Kökçam, S. (2019). Suriye İç Savaşında İsrail’in Politikası. Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Ortadoğu Enstitüsü, Sakarya.
Köse, T. (2006). Lübnan'da İstikrar Arayışları. SETA. s.s. 1-61.
Köse, T. (2007). Değişen Ortadoğu Denkleminde İsrail-Lübnan Krizi ve Türkiye'nin Rolü. Akademik Ortadoğu, 2, s.s. 57-92.
Köse. T. (2018). İran Nükleer Programı ve Orta Doğu Siyaseti:Güç Dengeleri ve Diplomasinin İmkanları. SETA.
Kuzu, V. (2019). Suriye İç Savaşında Etkisi Olan Faktörler Ve İran’ın Suriye Politikasının Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
Landis, J. & Pace, J. (2007). The Syrian Opposition, 2006-07, by the Center for Strategic and International Studies and the Massachusetts Institute of Technology. The Washington Quarterly, 30(1) s.s. 45-68.
Martin, V. (2003). Creating an Islamic State: Khomeini and the Making of a New Iran. I.B Tauris, London, New York.
Mavruk Cavlak, Ç. & Gök, A. (2021). Arap Baharı Sonrası Dönemde Bölgesel Güvenlik Kompleksi Bağlamında İran’ın Lübnan Siyaseti. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBF Dergisi, 11 (4) , s.s. 2131-2145.
Mencütek, Z. Ş. , Polat, F. & Durmuş, A. (2015). Devrimsel Süreç Olarak Arap Baharı’nı Immanuel Wallerstein Üzerinden Anlamak. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (22), s.s. 1-15.
Mengüaslan, H. (2018). Yom Kippur'dan İkinci Lübnan Savaşı'na: İsrail'de Devlet -Toplum İlişkisi ve Savaş'a Bakış. Yeni Fikir Dergisi, 10 (21) , s.s.102-114.
Mercan, M.H. (2014). Yapısal Sorunların Gölgesinde Değişim Sancısı: Yemen’de Halk Ayaklanması ve Sonrası. Adam Akademi, 4(1), s.s. 21-34.
Mersinoğlu Craggs, Y.(2019). Israel in the Golan Heights-a Timeline. Financial Times. 21 Kasım 2022 tarihinde https://www.ft.com/content/8b1a72c2-4c8e-11e9-8b7f-d49067e0f50d adresinden erişilmiştir.
Norton, A.R. (2007). The Role of Hezbollah in Lebanese Domestic Politics. The International Spectator, 42(4), s.s. 475-491.
Oğuzlu, T. (2011). Arap Baharı ve Yansımaları. Ortadoğu Analiz, 3(36), s.s. 8-16.
Okalan, E. & İşyar, Ö.G. (2023). İran Destekli Şii Milislerin Suriye İç Savaşındaki Rolü. Uluslararası Afro-Avrasya Araştırmaları Dergisi, 8(16), s.s.13-35.
Orhan, O. (2011). Suriye’de Demokrasi mi İç Savaş mı?: Toplumsal - Siyasal Yapı, Değişim Senaryoları ve Türkiye. Ortadoğu Analiz, 3(29), s.s. 8-26.
Oruç. (2015). İran Nükleer Anlaşması ve İsrail’in Anlaşmaya Yönelik Tepkisi. Sakarya Üniversitesi Ortadoğu Enstitüsü, s.s. 484-500.
Oruç, H. (2016). Stratejik Ortaklıktan Radikal Söyleme Evrilen İlişkiler Örneği: 1979 Sonrası İsrail-İran İlişkileri. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, (2) , s.s.3-34.
Oruç, H. (2017). Sekülerlikten Radikalleşmeye: İsrail’in Kurucu Felsefesinde Konstrüktivist Dönüşüm. Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi, 4 (1), s.s. 156-186.
Öner, H. & Acun, C. (2014). IŞİD-PYD Çatışmasının Sıcak Cephesi: Ayn El-Arap (Kobani). SETA Perspektif, 77.
Özay, N. (2019). Suriye İç Savaşı Ve Devlet Dışı Silahlı Aktörlerin Sorumluluğu. Yüksek Lisans Tezi. Hacı Bayram Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Özdemir, Ç. (2016). Suriye’de İç Savaşın Nedenleri: Otokratik Yönetim mi, Bölgesel ve
Küresel Güçler mi?. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, (2), s.s.81-102.
Özden Cankara, P. (2021). İsrail’in Arap Baharı’na Yaklaşımı ve Suriye İç Savaşı’na Yönelik Pozisyonu. OPUS International Journal of Society Researches, 17 (38) , s.s.5657-5685.
Özkoç, Ö.(2006). Lübnan Savaşı Üzerine. Kronik: Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 61(3),s.s. 309-316.
Özev, M. H. (2016). İran-Suudi Arabistan İlişkileri, 1932-2014. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 66 (1), s.s. 83-104.
Peterson, S. (2006). The Sheikh Behind Hizbullah. The Christian Science Monitor.
Polat, E. & Kaya, M. (2022). İran'ın Suriye Politikası. Akademik MATBUAT, 6 (1) , s.s. 1-44.
Pratt, N. (2013). The Arab Spring and the Israel-Palestine Conflict: Settler Colonialism and Resistance in the Midst of Geopolitical Upheavals. Ortadoğu Etütleri, 5(1), s.s. 9-40.
Salmaşur, Y. E. & Şahin, B. E. (2020). Suriye İç Savaşı Sonrası Yaşanan Göç Hareketliliğinin Türkiye Demografik Yapısına Yansıması. Uluslararası Afro-Avrasya Araştırmaları Dergisi, Özel Sayı: Göç, s.s. 85-103.
Scheller, B. (2022). Beşar Esad’ın Anlaşılması Zor Geri Dönüşü. Heinrich Böll Stiftung Derneği Türkiye Temsilciliği, Analiz.
Shapir, Y.F. (2017). Hezbollah as an Army. Institute for National Security Studies Strategic Assessment, 19(4), s.s. 67-77.
Sherwood, H. (2012). Israel Fires Into Syria for Second Day. The Guardian. 12 Ağustos 2023 tarihinde https://www.theguardian.com/world/2012/nov/12/israel-fires-syria-second-day adresinden erişildi.
Sinkaya. B. (2011). Ortadoğu Siyasetinde İran. Barış Kitap, Ankara.
Sinkaya. B. (2016). Nükleer Anlaşma Sonası İran Siyasetinde Süreklilik ve Değişim.ORSAM, (45), s.s. 1-16.
Sinkaya. B. (2016). Yeni Ortadoğu Jeopolitiğinde İran-Rusya Ekseni. ORSAM, 8 (72), s.s.22-25.
Sinkaya. B. (2017). İran’ın Suriye Stratejisi. Akademik Ortadoğu, 11(2), s.s.50-64.
Süvari, K. & Salihi, E. (2022). Suriye Krizinde İsrail’in Güvenlik Politikaları: Tehditler Ve Fırsatlar. Uluslararası Stratejik Boyut Dergisi, 2 (2), s.s. 92-105.
Swanson, N.W. (2008). Hezbollah's Nasrallah: The Great Man of the Levant.Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Iowa State University, Iowa.
Şen, G. (2012). İran ve Arap Baharı: Bağlam Söylem ve Siyaset. Ortadoğu Etüdleri, 3(2),s.s. 95-118.
Şengül, B. (2019). İsrail’in Güvenlik Algısı ve Yansımaları: Demir Kubbe Savunma Sistemi. Dumlupınar Üniversitesi İİBF Dergisi, (3-4), s.s. 19-34.
Pratt, N. (2013). The Arab Spring and the Israel-Palestine Conflict: Settler Colonialism and Resistance in the Midst of Geopolitical Upheavals. Ortadoğu Etütleri, 5(1), s.s. 9-40.
Salmaşur, Y. E. & Şahin, B. E. (2020). Suriye İç Savaşı Sonrası Yaşanan Göç Hareketliliğinin Türkiye Demografik Yapısına Yansıması. Uluslararası Afro-Avrasya Araştırmaları Dergisi, Özel Sayı: Göç, s.s. 85-103.
Scheller, B. (2022). Beşar Esad’ın Anlaşılması Zor Geri Dönüşü. Heinrich Böll Stiftung Derneği Türkiye Temsilciliği, Analiz.
Shapir, Y.F. (2017). Hezbollah as an Army. Institute for National Security Studies Strategic Assessment, 19(4), s.s. 67-77.
Sherwood, H. (2012). Israel Fires Into Syria for Second Day. The Guardian. 12 Ağustos 2023 tarihinde https://www.theguardian.com/world/2012/nov/12/israel-fires-syria-second-day adresinden erişildi.
Sinkaya. B. (2011). Ortadoğu Siyasetinde İran. Barış Kitap, Ankara.
Sinkaya. B. (2016). Nükleer Anlaşma Sonası İran Siyasetinde Süreklilik ve Değişim.ORSAM, (45), s.s. 1-16.
Sinkaya. B. (2016). Yeni Ortadoğu Jeopolitiğinde İran-Rusya Ekseni. ORSAM, 8 (72), s.s.22-25.
Sinkaya. B. (2017). İran’ın Suriye Stratejisi. Akademik Ortadoğu, 11(2), s.s.50-64.
Süvari, K. & Salihi, E. (2022). Suriye Krizinde İsrail’in Güvenlik Politikaları: Tehditler Ve Fırsatlar. Uluslararası Stratejik Boyut Dergisi, 2 (2), s.s. 92-105.
Swanson, N.W. (2008). Hezbollah's Nasrallah: The Great Man of the Levant.Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Iowa State University, Iowa.
Şen, G. (2012). İran ve Arap Baharı: Bağlam Söylem ve Siyaset. Ortadoğu Etüdleri, 3(2),s.s. 95-118.
Şengül, B. (2019). İsrail’in Güvenlik Algısı ve Yansımaları: Demir Kubbe Savunma Sistemi.Dumlupınar Üniversitesi İİBF Dergisi, (3-4), s.s. 19-34.
Tarkowski, A. & Basem, F. & Dzianis, M. (2011). From the Network to the Streets: Online Tools and Democratization in Egypt and Belarus. Policy Association for an Open Society, Policy Brief 5, 1-2.
Tarik, R. (2019). Sünni ve Şii İslam: Modern Çatışmanın Tarihsel Bağlamı. Bitlis İslamiyet Dergisi, 1(1), s.s. 73-76.
Tatlı, M. & Ağır, O. (2020). Bir Hibrit Savaş Yöntemi Olarak Terör ve Suriye İç Savaşı. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (8), s.s.35-56.
Tellal, E. (2015). Rusya Suriye'de Ne Arıyor?. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 70(4), s.s.1047-1050.
The Times of Israel. (2015). Israel Acknowledges It is Helping Syrian Rebel Fighters.
Toker Gökçe, Ö. (2021). Arap Baharı’nın Bir Varyantı Olarak Suriye İç Savaşı ve Esad Rejiminin Ayakta Kalma Nedenleri (2011-2014) . Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (2) , s.s. 24-51.
Tomrukçu, G.(2011). Nedenleri ve Sonuçları ile 2006 İsrail-Lübnan Savaşı. TUİÇ Akademi.
Topal, A. (2012). İsrail'in Gazze Ablukası ve Mavi Marmara Saldırısı. Milletlerarası Hukuk
ve Milletlerarası Özel Hukuk Bülteni, 32 (1) , s.s. 103-154.
Torabi, G. (2012). Arap Revolutions and Iran's Security. Discourse: An Iranian Quarterly,
(2), s.s. 97-117.
Tür, Ö. (2015). Israel and the Syrian Crisis – Between Keeping the Status Quo and Demanding Change. Ekonomi İşletme ve Uluslararası İlişkiler Dergisi, 1(1), s.s.85-103.
Uzun, E. (2022). İran ve Uluslararası Sistem: Bir Uluslararası Meşrutiyet Mücadelesi. (Ed.Elhan, N. & Karaoğlu, O.). İnkılap Kitabevi, İstanbul.
Uzun, Ö.S. (2013). İran'a Ekonomik Yaptırımlar: Kırılganlaşan Nükleer Program mı Hükümet mi?. Ortadoğu Analiz, 5(54), s.s. 62-70.
Uzun, Ö.S. (2019). İran Nükleer Programıyla İlgili Güncel Tartışmalar. Akçağ Yayınları,Ankara.
Yalçın, H. (2015). İran Nükleer Müzakereleri Kim, Neyi, Neden ve Nasıl Aldı?. SETA Analiz. (130), s.s.5-24.
Yamak, T. & Yıldız, T. & Saygın, E. (2020). Lübnan’da Siyasal Kurumların Yeniden İnşası: Çoğunluk Sisteminden Nispi Temsile. Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 7 (2), s.s. 373-394.
Yeşiltaş, S.(2019). İran Nükleer Krizi ve Müzakereleri. Social Sciences Studies Journal (SSS Journal), 5(40), s.s. 3956-3970.
Yılmaz, F. M. (2020). Arap Baharı’nın Türkiye İle Ortadoğu Devletleri Arasındaki Ekonomik İlişkilere Etkisi. Ahi Evran Akademi, 1 (1), s.s. 10-36.
Yüksel, S. (2019). İran İslam Devrimi Sonrası İran-İsrail İlişkileri 1979-Günümüze. Yüksek Lisans Tezi. Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Ankara.
Zacharia, J. (2011). Israel Wary of Transition in Egypt, Concerned About Regional Stability. The Washington Post. 12 Ağustos 2023 tarihinde https://www.washingtonpost.com/national/israelworries-aboutpeace-amid-regional-tumult/2011/02/01/ABZtFbE_story.html adresinden erişilmiştir.
Zartman, I.W. & Touval, S. (1985). International Mediation: Conflict Resolution and Power Politics. Journal of Social Issues, 41(2), s.s. 27-45.
Williams. D.(2021). 13 Mart 2023 tarihinde https://www.reuters.com/world/middle-east/israel-says-it-will-keep-golan-assads-fortunes-us-views-shift-2021-10-11/ adresinden erişilmiştir.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Gülenay Göksenin EREN
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
With the Creative Commons 4.0 CC-BY Licence, you can share (copy and redistribute in any medium or format) and adapt (remix, transform, and build upon) the material, for any purpose, even commercially.
CJAS does not revoke these freedoms as long as you follow these license terms:
- Attribution — You must give appropriate credit, provide a link to the license, and indicate if changes were made. You may do so in any reasonable manner, but not in any way that suggests the licensor endorses you or your use.
- No additional restrictions — You may not apply legal terms or technological measures that legally restrict others from doing anything the license permits.
Follow us on Twitter.
